"Για εμένα, Μπάσκετ
σημαίνει πάθος"

Απο τις πρώτες κινήσεις που πρέπει να γίνουν θα πρέπει να είναι ο διαχωρισμός Επαγγελματικου Μπασκετ με τις υπόλοιπες κατηγορίες. Να ύπαρξει ΝΕΟΣ σχεδιασμός ξεκινώντας απο τις γειτονιές μέχρι την Εθνικη.Η δε επαγγελματική κατηγορία να αυτονομηθει πλήρως (πρωταθλημα-Διαιτητές -σπονσορες κ.λ.π).

0

ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΑΤΖΕΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΕΝΗΣ

Θεωρώ πως θα πρέπει να επενδυθεί ένα σημαντικό μέρος του κεφαλαίου και του ανθρώπινου δυναμικού στην διαδικτυακή (τουλάχιστον) ζωντανή κάλυψη όσο περισσότερων αγώνων των εθνικών κατηγοριών (ανδρών και γυναικών) γίνεται, σε συνεργασία με τοπικά κανάλια/ιστοσελίδες κλπ. Εκτός της ικανοποίησης μεγάλου μέρους των φιλάθλων, θα είναι και ένας (έμμεσος έστω) τρόπος να ελεγχθούν τα περίεργα φαινόμενα που παρατηρούνται συχνά σε διάφορα παιχνίδια “στοιχηματικού” ενδιαφέροντος…

1

Η τεχνολογία είναι πολύ φθηνή και έτσι μπορεί να υλοποιηθεί η πλήρης ψηφιοποίηση όλων των διαδικασιών και δεδομένων σχετικά με το ελληνικό μπάσκετ. Χαρακτηριστικοί τομείς: Ηλεκτρονικά φύλλα αγώνα, με live καταχώρηση την ώρα του αγώνα και άμεση επικύρωση από τη γραμματεία και τους διαιτητές. Ηλεκτρονική καταχώρηση στοιχείων αθλητών και αθλητριών που συμμετέχουν στις Εθνικές και κλιμάκια και αξιολόγηση από τους προπονητές. Ηλεκτρονική καταχώρηση αντικειμενικών στοιχείων αθλητών, δηλαδή σωματομετρικά στοιχεία και άλλων δεδομένων, όπως π.χ. βαθμολογία σε συμμετοχή σε shooting challenge κτλ. Ηλεκτρονική επικοινωνία με ενώσεις, συλλόγους, προπονητές, διαιτητές κτλ. Ηλεκτρονική διακυβέρνηση: Αίτηση για δελτίο αθλητή, Αίτηση για αλλαγή ημερομηνίας αγώνα κτλ.

2

Σπύρος Κρουσταλάκης

Ονομάζομαι Λαζαρος Αντωνιαδης και προέρχομαι από αθλητική-μπασκετική οικογένεια. Ο παππούς μου ήταν από τους ιδρυτες του Έσπερου Καλλιθέας. Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος επι 20ετιας (2 συμμετοχές στην Α1, οι άλλες Α2). Την δεκαετία του 1990 παρακολούθησα από κοντά 3 παγκόσμια πρωταθλήματα ανδρών και 4 Ευρωμπάσκετ. Έχω υπάρξει αθλητής της καλαθοσφαίρισης και μάλιστα διάλεξα να σπουδάσω στις ΗΠΑ λόγω της αγάπης μου για το άθλημα. Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ από κοντά αγώνες υποδομων λόγω της ενασχόλησης του υιου μου. Η Αθήνα μπασκετικά χωρίζεται σε 2 ενωσεις, την Εσκα και την Εσκανα. Δυστυχώς η ομοσπονδία δεν τις συντονίζει έστω και στα βασικά. Πιστεύω ότι ούτε οι 2 αυτές ενώσεις έχουν κάποια μεταξύ τους επικοινωνία. Η κάθε μια διοργανώνει τα δικά της πρωταθλήματα-τουρνουά από junior 11-12 ετών μέχρι και ανδρικά. Τα παραπάνω λεγόμενα μου προκύπτουν από τα εξής: στην ηλικία του μίνι η Εσκα επιβάλλει μπάλα μεγέθους #6 ενώ αντίστοιχα η Εσκανα μπάλα #5. Δηλαδή στην ίδια ηλικία (12-13 χρόνων) τα παιδιά παίζουν με διαφορετικές μπάλες, αναλόγως την ομάδα και την ένωση που ανήκουν!!!!!!!!! Η Εσκα έχει σύμβαση με την εταιρεία Nike και η Εσκανα με την Molten. Στην Εσκα παίζουν 5 περιόδους μεικτού χρόνου 8λεπτων, με υποχρεωτική συμμετοχή ( το μόνο σωστό και σημαντικό) όλων των παιδιών για ένα 8λεπτο. Δυστυχώς όμως ο χρόνος κυλά γρήγορα και ιδίως τα παιδιά που παίζουν μόνο αυτό το 8λεπτο, πολλές φορές δεν προλαβαίνουν ούτε σουτ να κάνουν!!!!! Σε διαφορά τουρνουά ομάδων που παίζουν καθαρό 40λεπτο, οι διαφορά είναι τεράστια. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες παραμέτρους, αλλά θα μείνω στα πιο βασικά και εξόφθαλμα. Μεγάλο πρόβλημα στις αναπτυξιακές ηλικιες είναι οι προπονητές και οι γονείς. Θα αναφερθώ πρώτα στους προπονητές διότι οφείλουν να γνωρίζουν καλύτερα και είναι κάτι σαν επαγγελματίες. Δυστυχώς στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Πρωτο «έγκλημα» είναι ότι προσπαθούν για τη νίκη με όποιον τρόπο μπορούν και αμελούν αλλά σημαντικότερα πράγματα. Για να είμαι δίκαιος, αυτό παραγίνεται διότι οι ίδιοι νιώθουν και είναι αλήθεια ότι η δουλειά τους κρίνεται από τις νικες/ήττες. Φυσιολογικότερο θα ήταν η δουλειά τους να κρινόταν από τη βελτίωση των αθλητων-παιδιών τους. Όμως κάποιος θα έπρεπε να επιμορφώσει τους ίδιους αλλά και τους γονείς για αυτό. Δυστυχώς οι περισσότεροι σύλλογοι και ακαδημίες ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα έσοδα τους και για αυτό διαφημίζουν τις νικες τους. Απειροελάχιστες ομάδες λειτουργούν οργανωμένα και με σωστές αρχές και βοηθούν τα παιδιά να προοδεύσουν. Οι γονείς έχουν γνώμη, ενώ τις περισσότερες φορές δεν έχουν ιδέα. Πολλές φορές και αυτοί που έχουν παίξει μπασκετ είναι ακόμη χειρότεροι. Δεν καταλαβαίνουν το απλό. Τα παιδιά αυτών των ηλικιών μαθαίνουν και παίζουν Άλλο παιχνίδι από αυτό που βλέπουν οι ίδιοι στη τηλεόραση. Οι αναπτυξιακές ηλικιες έχουν αλλα ζητούμενα από το επαγγελματικό μπασκετ. Ένα απτό παράδειγμα είναι ο προπονητης του παιδιού μου στην σχολική ομάδα. Είναι ταυτόχρονα προπονητης ανδρικής ομάδας και μάλιστα εθνικής κατηγορίας. Στο σχολειο στην προπονηση της ομάδας γυμνασίου επιμένει σε pick and roll συνέχεια και ξανά και ξανά και ξανά, αγνοώντας ότι αυτό απαγορεύεται σε αυτές τις ηλικιες στο πρωτάθλημα. Μάλιστα στη Σερβία το pick απαγορεύεται αυστηρά μέχρι τα 17, ενώ στην Ελλάδα το βάζουμε στα 15. Σε τουρνουά στην Ισπανία που πήγε η ομάδα του υιου μου, οι Ισπανοί έπαιζαν 2-3 ταχύτητες πιο γρήγορα διότι έτσι τους μαθαίνουν από μικρούς. Μετά από παράβαση πχ. Βήματα δεν χρειάζεται να πιάσει την μπάλα ο διαιτητής. Παίρνει κάποιος παικτης την μπάλα και κάνει το αουτ γρήγορα για επίθεση. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μόνο εδώ στη Ελλάδα πάμε στον αυτοματο, δυστυχώς!!!! Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλά πράγματα ακόμη, αλλά τελευταίο και βαρυσήμαντο θα καταπιαστώ με τις μικρες εθνικές ομάδες. Η πιο μικρή ηλικιακά είναι η παμπαίδων. Η πιο μεγάλη πριν την Ανδρών είναι η νέων ανδρών. Όσο πάμε πιο κάτω ηλικιακά τόσο μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται. Οποιος έχει μπάρμπα στην κορωνη η μάνατζερ, προωθείται και «σπρώχνεται». Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά βέβαια επειδή γίνονται γνωστά τα φαινόμενα υπάρχουν αλλά λιγότερο. Έχει αναρωτηθεί κανεις γιατί τα καλοκαίρια «τρώμε» 30αρες και 40αρες. Γιατί οι ομάδες μας έρχονται 7ες, 13ες και πολλές φορές παίζουν στη Β’ κατηγορία της Fiba???? Κάθε Χριστούγεννα η ΕΟΚ διοργανώνει το τουρνουά παίδων (παιδιά 14χρονων), που δικαίως φέρει το όνομα ενός μεγάλου παράγοντα του ελληνικού μπασκετ, του Πέτρου Καπαγερωφ. Εκεί θεωρητικά και μονο μαζεύονται τα καλύτερα ταλέντα της χώρας, περίπου 50 παιδιά. Αν δει κανεις τις φωτο θα δει μέχρι και παιδιά ιδιαιτέρως υπέρβαρα!!!!!!!! Εκεί γίνεται και μια παγκόσμια πρωτοτυπία, τα τελευταία χρόνια. Οι άνθρωποι της ομοσπονδίας ανακοινώνουν την καλύτερη 5αδα ( οι καλύτερες διασυνδέσεις και μερικές φορές ίσως αξιοκρατικά) και τον mvp. Οι «κύριοι» της ΕΟΚ για να βολέψουν όσους περισσότερους μπορούν δεν βάζουν τον mvp στην καλύτερη 5αδα. Έτσι οι θέσεις είναι 6 και όχι 5!!!!!!!! Παλιότερα ανακοίνωναν και τους πόντους που πετύχαιναν τα παιδιά στα μεταξύ τους παιχνίδια του τουρνουά, αλλά πλέον το κατήργησαν και αυτό για ευνόητους λόγους. Παιδιά πάνε στις προπονήσεις των κλιμακίων εκτός λίστας!!!!!!!! Κάποιες φορές τους λένε και μπαινοβγαίνουν από άλλες εισόδους-εξόδους!!!!!!! Οποιος παρακολουθεί ελληνικό μπασκετ Ανδρών γνωρίζει ότι πολλά πράγματα είναι στραβά και χρειάζονται αλλαγές. Πολύ κακώς για το άθλημα που αγαπάμε και κάποιοι υπηρετούμε, στο αναπτυξιακό κομμάτι του αθλήματος τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα!!!! Κάθε καλοκαίρι βλέπουμε την «επίσημη αγαπημένη» να αποτυγχάνει και στενοχωριόμαστε!! Στην Α1 παίζουν πολλοί ( και τον περισσότερο χρονο) ξένοι. Στην Α2 και Β εθνική 40αρηδες ( με την αξία τους επειδή δεν υπάρχουν νεοι). Τα επόμενα χρόνια η κατάσταση θα χειροτερεύσει. Μεγάλα ταλέντα δυστυχώς πάνε η πήγαιναν να χαθούν όπως Χαραλαμπόπουλος, Παπαγιαννης, Ρογκαβοπουλος κλ. Η προσωπική γνώμη μου είναι ότι όλα εξαρτώνται από την ομοσπονδία. Αυτή επιβάλλεται να «φτιάξει» τις εθνικές ομάδες, από την μικρότερη ( αξιοκρατία και προγραμμα) μέχρι και την ανδρών ( οργάνωση και πολλά αλλα). Να δώσει κατευθυντήριες κατευθύνσεις στις ενώσεις και από εκεί στις ομάδες. Η ομοσπονδία οφείλει με σεμινάρια, επιμορφώσεις και λοιπές δράσεις να βοηθήσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Διαιτησία, προπονητές, γονείς και λοιπούς παράγοντες!! Όλα αυτά όμως για να γίνουν χρειάζεται “ να φυσήξει νέος αέρας» ανανέωσης στην ομοσπονδία. Νέοι άνθρωποι με όραμα, φρέσκιες ιδέες και φυσικά προγραμμα. Επίσης χαμηλών τόνων και σύνεσης για να μπορέσουν να νουθετηθουν οι αιώνιοι και να καταλάβουν ότι το ελληνικό μπασκετ δεν είναι μόνο η «καμπούρα» τους!!!! Εύχομαι ολόψυχα αυτό να αρχίσει γρήγορα να συμβαίνει και το ελληνικό μπασκετ να «περπατήσει» νέους δρόμους επιτυχιών. Ένα μεγάλο μπράβο στον κύριο Λιολιο για το έργο του στον προμηθεα και του εύχομαι ακόμη καλύτερα και να ζήσει τα όνειρα του να πραγματοποιηθούν.

27

Λαζαρος Αντωνιαδης

Θα πρέπει να υπάρχει κεντρική κατεύθυνση για τους στόχους που πρέπει να έχει η προπόνηση σε κάθε σύλλογο. Π.χ. εάν ο στόχος είναι σε δύο Ολυμπιάδες από τώρα να παρουσιάσουμε μία ομάδα που θα σουτάρει με υψηλά ποσοστά, από κάθε απόσταση, θα πρέπει να καταρτιστεί προπονητικό πλάνο που θα διαχυθεί σε κάθε σύλλογο, μέσω των Ενώσεων και των περιφερειακών προπονητών, ώστε οι αθλητές από 15 χρονών να προπονούνται με συγκεκριμένο ασκησιολόγιο που θα εξυπηρετεί τον παραπάνω σκοπό. Επίσης θα προβλέπεται αξιολόγηση της προόδου με κοινές προπονήσεις 4-5 συλλόγων με την επίβλεψη περιφερειακών προπονητών ή και πιο μαζικά event, όπως διαγωνισμοί σουτ, ανά ηλικία. Επίσης θα πρέπει να γίνεται αξιολόγηση των αγώνων στις μικρές ηλικίες ώστε να αποφεύγονται αγώνες με διαφορές 20,30 και 40 πόντων ή παρουσία ομάδας με λιγότερους από 10 παίχτες. Προτείνω να δίνονται κίνητρα για συγχώνευση, έστω παρωδική, ομάδων που γειτνιάζουν, αλλά και διοργάνωση αγώνων μεταξύ ομάδων παρόμοιας δυναμικότητας. Είναι κατασπατάληση πόρων χωρίς κανένα όφελος η διαιώνιση του υπάρχοντος καθεστώτος, σε ώρες γηπέδου για αγώνες και προπόνηση, απασχόληση προπονητών για ελάχιστους αθλητές κτλ.

2

Σπύρος Κρουσταλάκης

Προτείνω τις κάτωθι αλλαγές : 1ον. οι ομάδες να αυξηθούν στις 16. 2ον Να γίνεται final 8 η final4 στο κύπελλο όπως στην Ισπανία. 3ον. Περ/τερη προβολή του πρωταθλήματος μέσω του διαδικτύου. 4ον Να υπάρχει προβολή και της Α2 ώστε να ενισχυθεί οικονομικά. 5ον. Ο ΕΣΑΚΕ σε συνεργασία με τις ομάδες να δημιουργήσει eshop με προϊόντα από όλες τις ομάδες (τυπου ΝΒΑ store). 5ον Να αυξηθούν οι Έλληνες παίχτες και να υπάρχει υποχρεωτικά σε κάθε 12άδα ένας κάτω των 21 χρόνων. 6ον. Να προσπαθήσουμε να “πουλήσουμε” το πρωτάθλημα σε γειτονικές χώρες.

4

Κώστας Συμεωνίδης

Καλησπέρα… θα ήθελα με τη σειρά μου να παραθέσω κάποιες σκέψεις για την ανάπτυξη του αθλήματος.. Είναι πολύ χρήσιμο το βήμα που μας δίνεται από αυτό το site.. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνει ο θεσμός του κυπέλλου στα πρότυπα της acb, ώστε να δούμε επιτέλους μια διοαργάνωση υψηλού επειπέδου στη χώρα μας, να γίνονται οι αγώνες σε κάποιο γηπεδο της επαρχίας (Πάτρα, Λάρισα, Παλατάκι ή Αλεξάνδρειο, Κρήτη) και τα εισιτήρια να δίνονται σε φιλάθλους με διαρκείας στις ομάδες τους για καλύτερο έλεγχο κ σε οικογένειες.. Επίσης, θα ήταν πολύ καλό να υπήρχαν περισσότερες χορηγίες στο πρωτάθλημα κ περισσότεροι διαγωνισμοί στο ημίχρονο των αγώνων και ανάμεσα στις περιόδους, ώστε να οι φίλαθλοι να έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν δώρα… Οι ομάδες να δίνουν κίνητρα στους φιλάθλους με πακέτα εισιτηρίων ή κάποιες προσφορές ειδικά για παιδιά και οικογένειες..

0

Πέτρος Λύρας

Δεν είναι δυνατόν ομάδες να κρεμάνε δελτία ερασιτεχνών αθλητών και να τους κόβουν το μπάσκετ με το έτσι θέλω. Ας φτιάξει η ομοσπονδία μια πλατφόρμα που θα έχει αποθηκευμένα τα στοιχεία του κάθε αθλητή, στην οποία το καλοκαίρι (σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο) να μπαίνει ο αθλητής και να δηλώνει την ομάδα στην οποία θα αγωνιστεί την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Στη συνέχεια να μπαίνει η εκάστοτε ομάδα και να επιβεβαιώνει τη λίστα των αθλητών που έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να αγωνιστούν σε αυτή. Με βάση τις επιβεβαιωμένες λίστες, η ΕΟΚ θα μπορεί να στέλνει τα δελτία στις ομάδες. Επίσης, στα ίδια πλαίσια, ας επιτραπούν επιτέλους μεταγραφές το χειμώνα. Πολλοί παίχτες είναι όμηροι προέδρων και προπονητών και χάνουν ολόκληρες σεζόν, ενώ θα μπορούσαν να πάνε σε κάποια ομάδα και να έχουν κανονικά χρόνο συμμετοχής.

0